Είναι αλήθεια πως τα παιδιά των ημερών μας χαρακτηρίζονται ως δύσκολα, γιατί βαριούνται συνεχώς και έχουν τα κινητά ανά χείρας ασταμάτητα, χωρίς να ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει γύρω τους. Επίσης είναι αλήθεια μεγάλη πως όταν μία εκδρομή τελειώνει και παιδιά όπως τα παραπάνω ομολογούν πως ήταν η καλύτερη φάση που τους έτυχε ποτέ, τότε μόνο επιτυχία μπορεί να είχε αυτή η εκδρομή.
Κάτι τέτοιο συνέβη και στις κατηχητικές ομάδες Γυμνασίου και Λυκείου της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών που πραγματοποίησαν την τελευταία τους εξόρμηση στην κοιλάδα της Βάλιας Κάλντας. Με οδηγό τον έμπειρο οδοιπόρο των βουνών Απ. Διανέλλο το ταξίδι μας ξεκίνησε με πεζοπορία, ιχνηλασία για αποτυπώματα αρκούδας και άλλων άγριων ζώων, γνωριμία με την χλωρίδα και τέλος κατασκευή καλύβας και άναμμα φωτιάς σε περίπτωση απώλειας του προσανατολισμού μας εντός του δάσους.
Κατόπιν μεταφερθήκαμε στο χωριό Σπήλαιο, για να προσκυνήσουμε την Ιερά Μονή της Παναγίας. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να προσευχηθούμε στην Μητέρα του Θεού μας, για όλον τον κόσμο, για τον τόπο μας, για να έρθει αδελφότητα στο συγκεκριμένο μοναστήρι αλλά και για τον άρρωστο φίλο μας Νικήτα. Τέλος ψάλαμε όλοι μαζί το Χριστός Ανέστη, ωσάν βυζαντινοί χοροί, και βγάλαμε την αναμνηστική μας φωτογραφία.
Από εκεί μεταβήκαμε στο γεφύρι του Αζίζ Αγά, όπου το απότομο rappel, η απίστευτη κατάβαση με βάρκα- rafting και τέλος η τοξοβολία που χρειαζόταν την ηρεμία και την ευστοχία μας, μας απορρόφησαν για ώρες, ενώ δεν αποφύγαμε και την βουτιά στο ποτάμι, για να δροσιστούμε.
Όταν τέτοιες αναμνήσεις γράφονται αλλά κυρίως χαράζονται στην μνήμη των παιδιών, τότε μόνο δοξολογίες μπορούμε να αναπέμψουμε στον Θεό Πατέρα. Γιατί τα παιδιά μας δεν περνάνε καλά, αλλά διάγουν τον βίο τους με κριτήρια την πνευματική υγεία και την ομορφιά της ψυχής, δηλαδή τον βασικότερο στόχο που υπηρετεί το κατηχητικό μας.
