Την Τρίτη 2 Ιουλίου 2019, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γρεβενών κ.κ. Δαβίδ, ιερούργησε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Γρεβενών, μαζί με ιερείς του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροδιδασκάλων «Κωνσταντίνος ο εξ Οικονόμων», ο οποίος πραγματοποίησε την 37η Γενική Συνέλευσή του στο Πνευματικό Κέντρο του Μητροπολιτικού Ναού των Γρεβενών.
Οι ιερείς με τις πρεσβυτέρες τους και μέλη των οικογενειών τους μετείχαν προσευχόμενοι στον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία, στο τέλος της οποίας τελέστηκε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων μελών του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροδιδασκάλων.
Ο Σεβασμιώτατος έδωσε τις ευχές και τις ευλογίες του σε όλους τους ιεροδιδασκάλους, οι οποίοι, μέσω του προέδρου τους π. Σωκράτους Ξενικάκη, ευχαρίστησαν τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γρεβενών κ.κ. Δαβίδ για την αγάπη του και τη φιλοξενία της Συνελεύσεώς τους στην Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών.
1 Comment
Πρωτ. Ελευθέριος Κονάκας
4 Ιουλίου 2019
Ευχαριστούμε τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Γρεβενών κ. Δαυίδ , ο οποίος μας φιλοξένησε με πλούσια αγάπη και εκδήλωσε την συμπαράσταση του και ως απόφοιτος Παιδαγωγικής Ακαδημίας, στο πολυετές Εθνικό και Θρησκευτικό έργο των Ιεροδιδασκάλων στην Ελλάδα και στον Απόδημο Ελληνισμό μας. Από την Σύναξη μας, οι παλαίμαχοι και μέχρι σήμερα μάχημοι Ιεροδιδάσκαλοι, αναχωρήσαμε με τον προγραμματισμό να ξανασυναντηθούμε του χρόνου στην Αλεξανδρούπολη. Σας χαιρετώ αγαπητοί συνάδερφοι με ένα ποίημα μου, που εκφράζει την ευγνωμοσύνη των μαθητών στους δασκάλους τους. ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ. Είναι δικά μου τα φτερά. Ήταν δική μου η σειρά. Μαθήτεψα με Γάλα, πρώτα Μητρικό, κι αμέσως πήγα στο Σχολειό. Εκεί τα βρήκα τα Φτερά μου , με άλλα χαρούμενα παιδιά, είχα κοντά τον Δάσκαλο μου, στην αρχοντιά; ήταν φωτιά. Χτυπώντας το κουδούνι, μεγάλωνα στα διαλείμματα, τραγούδαγα; τα πρώτα μου ποιήματα. Κοιτούσα και τον Ουρανό, ποθούσα να….πετάξω, στο ύψος των πουλιών να φτάσω. Ο Δάσκαλος μου με στεφάνωσε! Της Γνώσης τα Φτερά μου χάρισε. Στο πρώτο πέταμα μου, κουνούσα τα φτερά μου. Δοκίμαζα ξανά, πετούσα πιο ψηλά! Είδα τον Ανθρωπο από ψηλά! Του φώναζα να με κοιτά! Ανέβαινε κι αυτός Ψηλά! Μα βλέπαμε και χαμηλά! Μαζί με τ’ άλλα τα Πουλιά Πετάω! Ξέρω να Αγαπώ! Δίχως Φτερά, δεν συντηρώ τη ΑΡΜΟΝΙΑ που Νοσταλγώ………..
Write a comment: