«ΑΝΑΣΤΑ Ο ΘΕΟΣ, ΚΡΙΝΟΝ ΤΗΝ ΓΗΝ…» (Ψάλμ. 81,8)
πρωί 4.5
Μητροπολίτου Αὐλῶνος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Ἡ σταύρωση στό Γολγοθά ἦταν ἡ πιό τραγική στιγμή τῆς ζωῆς τοῦ Θεανθρώπου. Μά αὐτή ἡ τελευταία σελίδα τοῦ κοσμοσωτήριου ἔργου Του ξεχειλίζει ἀπό λυτρωτική χαρά. Στή βάση τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου βρίσκεται καθηλωμένος καί κατανικημένος ὁ θάνατος.
Στή ματωμένη δύση τῆς παρουσίας Του ἐπάνω στή γῆ κρύβεται τό χαμόγελο τῆς ἀναστάσιμης ἐλπίδας! Ὁ Νικητής εἶναι ἕτοιμος νά παραδώσει στά χέρια τοῦ Πατέρα τόν σωσμένο ἄνθρωπο. Ἡ αὐγή τῆς Ἀναστάσεως ἀνεβαίνει μέσα ἀπό τά γκρεμισμένα ἐρείπια τοῦ κάστρου τῆς ἁμαρτίας. Αὔριο θά ἀνθίσει στήν ψυχή ἡ χαρά τῆς αἰώνιας ἄνοιξης!.. Μά τό πιό πηχτό σκοτάδι βασιλεύει λίγο πρίν ἀπό τήν αὐγή!
Ὁ Ἐσταυρωμένος Θεάνθρωπος πίνει τήν ὕστατη σταγόνα τοῦ ἀνθρώπινου πόνου. Σώζει τό Ληστή πού προλαβαίνει νά κραυγάσει τό «μνήσθητί μου». Παραδίδει τήν Παναγία Μητέρα Του στή φροντίδα τοῦ Μαθητή τῆς ἀγάπης. Καί ὕστερα παρακαλεῖ τόν Θεό Πατέρα νά μή μετρήσει τήν ἄβυσσο τῆς ἀνθρώπινης κακίας πού μέτρησε Αὐτός στίς μαῦρες καρδιές τῶν σταυρωτῶν Του.
Καμμιά ὑπόθεση στό ἔργο τῆς σωτηρίας δέν ἔμεινε χωρίς λύση! Τώρα ὁ κόσμος ἄς σκοτίζεται, ἄν θέλει, μέ τήν ἁμαρτία. Μιά ἀχτίδα τῆς παρουσίας τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀρκεῖ νά λάμψει, γιά νά φωτίσει τό ἀνθρώπινο σκοτάδι!
Ὁ Χριστός μέ τόν Σταυρό Του ἔφερε τόν ἄνθρωπο στό Θεό. Στό πρόσωπό Του πραγματοποιήθηκε αὐτή ἡ συνάντηση. Καί ἐκεῖ σώθηκε ὁ ἄνθρωπος. Τό ἀδύνατο γίνεται δυνατό. Ἡ ἄπειρη ἀπόσταση πού χώριζε τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό γεφυρώθηκε. Τό χάσμα ἔκλεισε. Τό Σῶμα τοῦ Κυρίου ἔγινε γέφυρα καί ἔμεινε στημένη μεταξύ ἀνθρώπου καί Θεοῦ, γιά νά μπορεῖ νά διαβαίνει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό! Ἡ ἀνυπαρξία πέθανε. Ἡ πίστη στήν ἀνθρώπινη ἀξία ἔλαμψε στό πρόσωπο τῆς ψυχῆς, πού τώρα μεγαλύνεται μέ τήν ἀναγνώριση τῆς μεταφυσικῆς Ἀλήθειας.
Ὁ Χριστός «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. 6,3). Εἶναι ὁ ΝΙΚΗΤΗΣ! Ἡ σωτηρία στόν ἄνθρωπο δίνεται ὡς Χάρη! Μά στόν Χριστό δόθηκε μέ τήν πραγματικότητα τοῦ Σταυροῦ! Ὁ Χριστός στήν ἀπόλυτη μοναξιά Του στίς φρικτές ὧρες τοῦ Πάθους, σηκώνει ὅλο τό βάρος τῆς ὀδύνης τοῦ ἀνθρώπου! Ὁ ἄνθρωπος ἀφήνεται στά χέρια τοῦ Θεοῦ!
Γίνεται δυνατός, ὅταν τή δύναμή του τήν ἀντλεῖ ἀπό τόν Δυνατό. Ἀγαπάει, ἀφοῦ, τήν ἀγάπη του τήν παίρνει ἀπό τή σταυρωμένη Ἀγάπη τοῦ Γολγοθᾶ. Δέν ὑπάρχει μοναξιά στήν ἀνθρώπινη εἰκόνα. Δέν ὑπάρχει σκοτάδι, γιά νά τυλίξει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Ὁ Θεάνθρωπος συντροφεύει τήν ἀγάπη Του, τόν ἄνθρωπο. Ὁ Κύριος φωτίζει ὅλη τήν ἔκταση τῆς ψυχῆς του.
Δέν ὑπάρχει πιά ὁ ριγηλός ἐφιάλτης τῆς ζωῆς, ὁ θάνατος, γιά νά τρομάζει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο! Ὁ Χριστός πού ἔκλινε τήν κεφαλή καί παρέδωσε τό πνεῦμα Του στό Θεό Πατέρα τελείωσε τό ἔργο Του. Συνέτριψε τόν θάνατο μέ τόν Θάνατό Του!.. «Τά παλιά πέρασαν· ὅλα ἔγιναν καινούργια. Καί ὅλα αὐτά προέρχονται ἀπό τό Θεό, πού μᾶς συμφιλίωσε μαζί Του διά τοῦ Χριστοῦ, καί ἀνέθεσε σ’ ἐμᾶς νά ὑπηρετήσουμε στό ἔργο τῆς συμφιλίωσης» (Β΄ Κορ. 5, 17-18).
Ἡ φωνή τοῦ Νικητή θά ἀκουσθεῖ μέσα ἀπό τόν ἀνθρώπινο τάφο. Ὅπως μέσα ἀπό τόν πηλό μίλησε ὁ ἄνθρωπος, ὅταν πρόσταξε ὁ Δημιουργός του νά μιλήσει· ἔτσι καί τώρα μέσα ἀπό τόν Τάφο τοῦ Χριστοῦ θά ἀκουσθεῖ τό πιό μεγάλο μήνυμα τῆς ἐλπίδας τοῦ ἀνθρώπου: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!.. Ὁ ἄνθρωπος ἀνέστη!..
